Rozdział 21

~~~ Alyson ~~~

Widziałam, że już łapali za klamkę. I nagle pomyślałam, że Ana nie będzie wiedziała, że tu jestem.

- Co ty tak kombinujesz – Zapytał Max, który siedział obok Niny.

- Pomóżcie mi się gdzieś schować – Powiedziałam do niego i Toma szeptem.

Jay przyglądał nam się z zaciekawieniem jak wstaliśmy ze swoich miejsc i szybko pobiegliśmy na górę. Akurat jak schowałam się na piętrze, otworzyły się drzwi.

~~~ Anabell ~~~

Jak weszliśmy zaczęłam rozglądać się po wnętrzu. Dom był naprawdę duży i piękny. Zaraz od drzwi było widać tylko czarne schody, ale jak wyszło się z przedsionka zobaczyłam kuchnie i jadalnie po lewej stronie, a jak się wejdzie głębiej, po prawej stronie jest salon. Akurat  z góry schodzili Max z Tomem. Pewnie tam są ich pokoje.

Przywitaliśmy się ze wszystkimi, a ja utwierdziłam się w przekonaniu, że przesłyszało mi się i to nie była Lis tylko po prostu któraś z dziewczyn. W końcu nigdzie nie było widać rudej. Przeszliśmy do salonu i tam zaczęliśmy rozmawiać o wszystkim i o niczym.

Nagle poczułam na ramieniu jakieś małe łapki. Kiedy się w tamtą stronę, obaczyłam jaszczurkę. Wrzasnęłam i zaczęłam machać rękami jak szalona. Za sobą słyszałam dobrze mi znany śmiech. Ale nie zwróciłam na to uwagi tylko dalej się darłam. NIECH KTOŚ TO ZE MNIE WEŹMIE!!!!!!

- Naytiri – Nagle wrzasnął Jay. Poczułam, że zdjęto ze mnie to stworzenie i uspokoiłam się.

- No już, dobrze. Niedobra Ana cię wystraszyła, co jaszczureczko – Słyszałam z tyłu. Odwróciłam się i zobaczyłam Alyson płaczącą ze śmiechu i trzymającą w rękach wielką godzillę.

No dobra trochę przesadziłam, nie jest taka wielka, ale mimo wszystko straszna. Głaskała zwierze po głowie i mówiła uspokajające słowa w jej stronę. Zgromiłam ją wzrokiem, ale ona nawet tego nie zauważyła. Obok niej stał Jay, także zajmujący się jaszczurką. Gdybym nie była taka zła na rudą to bym stwierdziła, że ładnie razem wyglądają.

- Ty się nie boisz tego wielkoluda – Zapytał sceptycznie Max mojej przyjaciółki.

- A czego tu się bać. Przecież to jest śliczne stworzonko – Powiedziała ze śmiechem w głosie. – Dobra zabiorę ją z powrotem na górę – Stwierdziła z westchnieniem. Poszła odnieść to coś i już po chwili wróciła.

- Czy ty chcesz mnie zabić – Pisnęłam.

- Nie, ale nie spodziewałam się, że aż tak gwałtownie zareagujesz – Wzruszyła ramionami.

- Gdyby nie to, że jesteś moją przyjaciółką i nie umiem się na ciebie gniewać, obraziłabym się na ciebie – Stwierdziłam z wyrzutem w głosie.

- No to chyba mam szczęście – Uśmiechnęła się i przytuliła mnie.

Nie pamiętam kiedy ostatni raz to zrobiła. Chyba przed śmiercią jej rodziców. Tak samo, teraz uśmiecha się więcej niż przez ostanie 4 lata. Miło jest widzieć ją taką radosną.

- I to bardzo wielkie, jeśli chcesz wiedzieć – Zaśmiałam się i odwzajemniłam uścisk.

- Jak możesz się nie bać tego czegoś – Nagle wrzasnął Tom.

- Oj słońce, gdybyś wiedział coś o tym co moi bracia, kiedyś trzymali u nas w domu, nie dziwiłbyś mi się – Odpowiedziała spokojnym głosem.

- A co takiego trzymali – Zainteresował się loczek.

- Mam zacząć wyliczać – Zapytała, a ten tylko pokiwał głową na znak zgody. – Dobra . Mieli tarantule w wieku 6 lat, później pytona w wieku 12, a po 14 mieli jeszcze jakieś inne węże i jaszczurki.

- To jak ty tam wytrzymałaś – Przestraszyła się Max

- Przyzwyczaiłam się -  Stwierdziła kąśliwie.

~~~ Alyson ~~~

Jeszcze chwilę pogadałam z nim na temat upodobań moich braci do niebezpiecznych zwierzątek. Przez ten czas czułam na sobie wzrok Jaya i reszty. Nina wiedziała o tym więc się nie wtrącała do rozmowy.

Nagle poczułam, że się unoszę. Nie zauważyłam nawet kiedy loczek do mnie podszedł. Zakręcił się ze mną w ramionach kilka razy i śmiał się. Jak postawił mnie z powrotem na ziemi, odwrócił się w jego stronę i uniosłam brwi na jego zachowanie.

- Co to, do cholery było – Wrzasnęłam na niego.

- Zdajesz sobie z tego sprawę, że już nie jestem jedyną osobą w tym gronie, która nie boi się Neytiri – Stwierdził szczęśliwy chłopak.

- Naprawdę oni wszyscy się jej boją – Zapytałam z niedowierzaniem w głosie. On tylko pokiwał głową na zgodę. – Tylko czego tu się bać – Zaśmiałam się.

- Nie wiem, ale mimo wszystko tak jest – Wzruszył ramionami.

- Jezu z kim ty żyjesz – Zapytałam. Podniósł ręce w bezradnym ruchu.

- Dobra, koniec tematu. Zagrajmy w coś – Zaproponował Tom, przerywając nam tym rozmowę. I w ten oto sposób zaczął się nasz misterny plan.

No i cóż, powracam po baaaaaardzon długiej przerwie. Ale nie miałam czasu przepisać rozdziału na komputer, bo każdą wolną chwilę spędzałam na uczeniu się. Nienawidzę tego całego poprawiania ocen końcowych. Mam nadzieję, że ktoś jeszcze ze mną jest tutaj. I nie wypięliście się na mnie. No ale teraz się wszystko uspokaja i będę pisać póki mam czas i nie wyjadę gdzieś na wakacje to będę pisać na komputerze. Ale obiecuje że w wakacje nawet jak wyjadę to będę pisać w moim magicznym, poobdzieranym zeszyciku kolejne rozdziały. I jak już wrócę przepiszę je i dodam. 
Odbiegam od tematu. W każdym razie baaaaaaaaaaardzo was przepraszam za tak długą przerwę i mam nadzieję, że mi wybaczycie i nie zlinczujecie mnie z nią. 
Pozdrawiam was pyśki :3
P.S. Niestety w przyszłym rozdziale nie dowiecie się jeszcze co wymyślili chłopaki i Alyson. ;*

Przepraszam :(

Niestety, ale muszę was powiadomić, że rozdziały będą się pojawiać bardzo rzadko. Mam straszny nawał nauki i do tego jeszcze dochodzą testy gimnazjalne po świętach. Nie mam czasu na pisanie. Możliwe, że nawet do maja nie pojawi się żaden rozdział. :,(
Postaram się wstawić jeszcze jeden albo dwa rozdziały ale nic nie obiecuje. Kocham pisać, ale cóż zrobić. :(
Mam nadzieję, że zrozumiecie moją pozycje i nie odwrócicie się od tego bloga i mnie.
Kocham Was <3
BadCatKillKill :*

Rozdział 20

~~~Anabell~~~

- Ana mogę czegoś spróbować – Zapytał mnie Nath kawałek przed ich domem.

- Jasne – Powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego.

On złapał mnie za rękę i spojrzał mi w oczy. Zbliżył się do mnie. Stykaliśmy się prawie nosami. Chyba wiem czego on chce spróbować. Cały czas patrzeliśmy sobie w oczy. Nathan pochylił się jeszcze trochę do mnie i nasze usta się złączyły.

Całował mnie delikatnie, nawet można powiedzieć, że niepewnie. Ale dzięki temu było to coś pięknego. Zawsze próbowałam sobie wyobrazić mój pierwszy pocałunek. Przez wiele dni i nocy zastanawiałam się, jak to jest. Ale to co teraz przeżywam, przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Czuje się tysiąc razy lepiej niż w snach.

Nie mogłam o tym porozmawiać z Lis, ponieważ ona zawsze inaczej do takich rzeczy podchodziła. Mała inny punk widzenia, niż ja. A w szczególności po śmierci jej rodziców. A do swoich nie mogłam się zwrócić. Nigdy nie rozmawiałam z matką o dojrzewaniu, a co dopiero o chłopakach i całowaniu.

Nie wiem ile tak staliśmy w tym miejscu, ale w końcu zabrakło mi tlenu i musiałam przerwać ten cudowny pocałunek.

- Wow – Tylko tyle zdołałam wydusić.

- Wiesz, całowałem już wiele dziewczyn, ale nigdy nie czułem czegoś takiego jak teraz – Wyznał trochę zawstydzony.

- Ja – Zaczęłam mówić ale nie mogłam. Za bardzo się wstydziłam.

- Co – Zapytał zaciekawiony.

- Ja wcześniej się nigdy nie całowałam – Wyszeptałam ze spuszczoną głową.

- To dla mnie zaszczyt być tym pierwszym – Wyszczerzył się do mnie.

Załapał mnie za brodę i podniósł ja do góry, tak że patrzałam prosto w jego oczy. On spojrzał w moje. Miał takie piękne tęczówki. Błękit pomieszany z zielenią.

- Idziemy czy będziemy tutaj stać – Zaśmiał się.

- Idziemy – Stwierdziłam.

Ruszyliśmy dalej w drogę, złapani za ręce. W pewnej chwili zauważyłam grupkę dziewcząt, wpatrzonych w nas. Jak podchodziliśmy do nich to ucichły, jakby nie chciały wyjawić jakiegoś wielkiego sekretu.

- Cześć, czy mogę dostać autograf – Zapytała jedna z nich. Wyglądał na około 15 – 16 lat. Widzę, że jest bardzo nieśmiała, a mimo to odważyła się zapytać.

- Oczywiście – Odpowiedział szczęśliwy Nath.

Dał jej to o co prosiła. Reszta też chciała, więc staliśmy z nimi około 10 minut. Jak wszystkie dostały autografy i zdjęcia zrobiły sobie z Nathanem, ruszyliśmy dalej.

- Zaczekaj chwilę – Szatyn pociągnął mnie za rękę przed drzwiami.

- O co chodzi – Zapytałam.

Byłam ciekawa. Zza drzwi było słychać resztę zespołu. Były też damskie głosy więc domyśliłam się że dziewczyny też są.

Patrzałam przez cały czas na Natha. On coraz bardziej się zbliżał. Stanął zaraz przede mną. Zarzuciłam mu jeszcze ręce na szyję i znowu się pocałowaliśmy.Niestety po krótkiej chwili oderwaliśmy się od siebie.

- Trzeba wejść bo jesteśmy już trochę spóźnieni – Westchnął chłopak. – Ale mam jeszcze jedno pytanie.

- Jakie – Zapytałam.

- Czy zostaniesz oficjalnie moją dziewczyną – Widzę, że się denerwuje zadając mi to pytanie.

- Tak – Pisnęłam ze szczęścia.

Nagle usłyszałam jak ktoś wrzeszczy z domu : „Cicho zakochańce idą”. I albo mi się zdawało, albo była to Alyson. Tylko co ona by tutaj robiła? Pewnie się przesłyszałam.

- To co wchodzimy – Uśmiechnął się Nath.

- Jasne – Odwzajemniłam mu się tym samym.

Siemka:*

I co wy na to? :)Niestety jeszcze trochę poczekać na plan przeciwko naszym zakochanym. 

Nie wstawiłam tego rozdziału wczoraj, bo wróciłam bardzo późno do domu. Jeśli chodzi o wasze opowiadania, to na razie nawet nie mam czasu ich czytać, bo w każdej wolnej chwili piszę. Postaram się w weekend albo jutro to nadrobić. Następny rozdział pojawi się jak najszybciej :)

W takim razie no nn i pozdrawiam ;)

Całuski :*

Rozdział 19

~~~ Alyson ~~~

Stałam  przed dziwami jak głupia. Nie zauważyłam nawet jak podszedł do mnie Jay.

- Halo jesteś tam – Spytał ze śmiechem w głosie.

Zignorowałam go i dalej patrzałam jak w oddali Ana całuje się z tym całym Nathanem. Skrzywiłam się. On ją jeszcze zrani. Jestem tego pewna. Tacy zawsze znajdują sobie nieśmiałe dziewczyny i w sobie rozkochują. A później ranią je dotkliwie, co skutkuje  tym, że przestają w siebie wierzyć i nikomu nie ufają.

- Wiesz co może wejdziemy ośrodka – Zaproponował loczek stojący obok mnie.

Tym razem spojrzałam na niego i przytaknęłam. Otworzył mi drzwi, a ja ruszyłam się z miejsca, w którym stałam od 5 minut. Rozejrzałam się po przestronnym holu, z którego zaraz się wchodziło do kuchni połączonej z jadalnią. Po drugiej stronie były schody prowadzące na piętro, a za nimi salon.

Siedzieli tam chłopaki ze swoimi dziewczynami. Jak tylko zobaczyli, że weszliśmy wstali i podeszli do nas.

- Alyson jak dobrze cię widzieć – Krzyknęła  Nina i podbiegła do nas.

 Rzuciła się na mnie. Ja ledwo co utrzymałam się na nogach, ale zachwiałam się.

- Jejku, zaraz mnie udusisz – Wychrypiałam do dziewczyny.

- Hihihi… przepraszam, ale nie mogłam się powstrzymać – Zaczęła chichotać jak głupia.

- Miło cię znów widzieć Alyson – Uśmiechnęła się do mnie Nareesha.

- Mi również  Naree – Odpowiedziałam.

- Ej, a ja to co? Na mój widok nikt się nie cieszy – Zapytał oburzony Tom.

- Ja się cieszę na twój widok Tommy – Pogłaskała go po ramieniu Kelsey.

Przytuliłam się ram z blondynką. Przywitaniom nie było końca. W końcu mogłam zdjąć buty i usiąść na wielkiej białej kanapie w salonie.

- Jay widzieliście może naszych zakochańców po drodze – Zapytał Max. przytulony do Niny.

- Właśnie ale ich wcięło. Mieli być już 20 minut temu – Ożywił się Tom.

- Widziałam ich niedaleko, wymieniających ze sobą bakterie – Zironizowałam.

- Że co robiących – Dopytywał się Siva który chyba nie zrozumiał.

- Całujących się – Wytłumaczyłam mulatowi.

Spojrzałam na Tomaxa i zauważyłam, że uśmiechają się dosyć wrednie.

- Co wam chodzi po głowach – Zapytałam się chłopaków.

- A nic, nic – Udawał niewinnego brunet.

- Uważaj bo ci uwierzę – Prychnęłam na niego i jego niekompetencję.

- No dobra. Chcemy trochę po wnerwiać młodego, to wszystko – Udawał Max.

- Jeśli to wszystko, to ja jestem święta – Ironizuję.

- Dobra, chodź to powiem ci na ucho – Wyszczerzył się Tom.

Podeszłam do nich i wepchałam się między ich. Spojrzałam wyczekująco n brunecika i czekałam aż raczy mi powiedzieć. W końcu pochylił się i zaczął opowiadać mi plan jego i łysolka.

W pewnym momencie nie mogłam wytrzymać i zaczęłam się śmiać. Wszyscy oprócz tych dwóch obok mnie, spojrzeli się na mnie jak na wariatkę, a ja pokładałam się ze śmiechu.

- Pomogę wam – Powiedziałam przez śmiech.

Oni przybili sobie piątki nade mną, a ja spadłam z kanapy. W końcu się ogarnęłam i wstałam. Wróciłam na swoje miejsce obok loczka i pochyliłam się do Niny siedzącej obok mnie. Zaczęłyśmy po cichu rozmawiać na temat samochodów.

W pewnym momencie zauważyłam jakiś ruch za oknem i spojrzałam w tamtą stronę. Okazało się, że to Ana z Nathanem idą.

- Cicho zakochańce idą – Wrzasnęłam na cały dom.

- I na pewno cię nie usłyszeli – Zaśmiał się Siva.

Machnęłam tylko na to ręką i czekałam aż otworzą się drzwi. 

Przepraszam, przepraszam i jeszcze raz przepraszam :/

Nie mogłam wcześniej napisać tego, ponieważ nie miałam czasu. Teraz będą się  pojawiały częściej rozdziały, ponieważ odpadły mi nauki do bierzmowania. 

Jutro jest prima aprilis :) Macie jakieś pomysły na żarty? Bo u mnie pusto, ale za to pełno pomysłów na nowe rozdziały. W szkole jednak nadal mam nauki huk i jest problem z pisaniem. Dzisiaj rozdział szybko poszedł ale nie wiem jak będzie jutro. Mam nadzieję, że wstawię, a jak nie to w środę na pewno się pojawi. W czytaniu starałam się być na bieżąco ale i tak potrafiłam po kilku dniach dopiero przeczytać. Ponownie przepraszam,że nie wstawiałam wcześniej i mam nadzieję, że nie zabijecie mnie za taką długą przerwę. :)

Do nn i pozdrawiam :*

Rozdział 18

~~~ Alyson ~~~

Obudziłam się czując jak ktoś podnosi mnie. Nie  wiem kto to był bo nie otwierałam oczu. Pewnie było jeszcze wcześnie. Nawet nie wiem o której zasnęłam. Poczułam, że ten ktoś kładzie mnie na czymś miękkim. Zostałam przykryta pewnie kołdrą sądząc po ciężkości i miękkości tej rzeczy. Usłyszałam już tylko zamykane drzwi od pokoju i znowu zasnęłam.

***

Obudził mnie hałas na dole. Wstałam z łóżka i zdziwiłam się, że jestem we wczorajszych ciuchach. Przebrałam się szybko w jakiś dres i spojrzałam na zegarek. Była już 12.

Zeszłam po cichu na dół i zajrzałam do kuchni. Tam stał Jason, a naokoło jego było pełno garnków.

- Co ty robisz – Zapytałam chłopaka opierając się o framugę.

- O cześć, chciałem zrobić sobie śniadanie ale jakoś mi nie wychodzi – Podrapał się po głowie. Rozejrzał się i zaczął zbierać wszystkie naczynia.

- Dobra zrobię ci ale masz tu sprzątnąć. Co chcesz – Spytałam głodomora. Oderwałam ramię od framugi i podeszłam do lodówki.

- Mogłabyś mi zrobić jajecznicę na boczku – Poprosił.

- Dobra, w takim razie zostaw mi tą małą patelnię – Westchnęłam.

Brat postawił mi wskazany przedmiot na kuchence a ja rozbijałam jajka do miski. Później pokroiłam boczek i wrzuciłam na patelnię. Dolałam trochę oleju i wstawiłam aby się podsmażył. Zajęłam się dalej jajkami. Ubiłam je i doprawiłam. Czekałam już tylko, aż zrobi się mięso.

Po pięciu minutach dolałam jajka. Chwilę później było już gotowe. Zawołałam bliźniaka i postawiłam talerz z posiłkiem na stole i wróciłam do kuchni. Ja wzięłam sobie tylko zrobiłam płatki i dosiadłam się do niego. Jedliśmy w ciszy. Brunet zaprał naczynia po skończonym posiłku i umył je. Jak ja się cieszę, że dzięki temu gotowaniu im, to nie muszę sprzątać.

- Co będziemy dzisiaj robić – Krzyknął Jason z kuchni.

- Ja będę się wylegiwać na kanapie – Odpowiedziałam mu.

- No dobra – Wzruszył ramionami. – Tak szczerze to mi też się nic nie chce robić – Zaśmiał się.

I w ten sposób znaleźliśmy się w salonie, z piwami w ręku i oglądając jakieś głupie filmy, które akurat leciały. W pewnym momencie trafiliśmy na jakiś seans Top Gear. Wszyscy uwielbialiśmy ten program. Połączenie zabawnych wypowiedzi prowadzących i różne samochody to jest nasza ulubiona mieszanka.

Oglądaliśmy tak do około 15. Ale przerwał nam dzwonek do drzwi. Jason poszedł otworzyć, a ja dalej oglądałam.

- Siostra to do ciebie – Wrzasnął z przed drzwi.

- Idę – Odpowiedziałam.

Wstałam  kanapy i podeszłam do brata, przy którym stał Jay.

- Cześć, co ode mnie chcesz – Walnęłam prosto z mostu.

- Zabieram cię do mnie do domu – Przedstawił mi swój plan.

- Dobra tylko się przebiorę. Brat zajmij się nim jak ja będę u góry – Zwróciłam się do bliźniaka.

Nie czekając na odpowiedź, odwróciłam się i poszłam do pokoju. Stanęłam przed szafą i nie wiedziałam co na siebie włożyć. Nie wiem ile tak stałam ale w końcu wybrałam. Poszłam się ubrać i odświeżyć do łazienki. Wszystko zajęło mi 20 minut. Został mi tylko makijaż i włosy. Oczy podkreśliłam tylko czarnym eyelinerem, usta przeciągnęłam czerwoną szminką. Z fryzurom poszło mi trochę oporniej. Ale w końcu się udało i o 16 byłam na dole.

- Jestem gotowa – zwróciłam się do chłopaków.

- Nareszcie – Marudził Jay.

- Wiesz, jak chcesz to mogę jeszcze chwilę posiedzieć na górze – Śmiałam się z przestraszonej miny loczka.

- Dobra już lepiej chodźmy – Pociągnął mnie do drzwi. Ubrałam tylko buty i wyszliśmy.

- Jesteś swoim samochodem – Zapytałam ciekawa jego modelu.

- Tak – Odpowiedział. 

Wyszliśmy przed budynek, a tam stał Mercedes Benz SLR McLaren. Nie wiedziałam go jeszcze na żywo, tylko w telewizji ale już go lubię.

- To jest twój samochód – Spytałam niedowierzając.

- Tak – Stwierdził z dumą w głosie.

Nic więcej nie powiedziałam, ale tez nie musiałam. Wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy tylko w jemu znanym kierunku. Jechaliśmy około dziesięć minut, ale pewnie było by szybciej gdyby nie korek na drodze.

Zatrzymaliśmy się pod ładnym domem. Szybko wysiadłam i podeszłam do drzwi, gdy nagle coś przykuło moją uwagę.

Cześć, siema i wgl. ;)

Co tam u was? Bo ja mam straaaaszny nawał nauki i do tego dochodzą wieczorne przygotowania do bierzmowania to wychodzi na to, że mam bardzo mało czasu. Na razie jakiekolwiek decyzje o blogu pozostawiam na później i nic się nie zmienia. Dzisiaj mam jedyny dzień odpoczynku i napisałam to coś, co wcale mi się nie podoba. 

Przepraszam jeśli zaniedbuje niektóre blogi ale po prostu teraz ledwo co siadam do komputera, a dopiero co przeczytać cokolwiek. Dzisiaj trochę po nadrabiałam. 

Mam nadzieję, że się spodoba chociaż wam ;)

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego :*
P.S. Dziękuję za ponad 1000 wyświetleń <3

Rozdział 17

~~~ Anabell ~~~

Jejku, dzisiaj idę na randkę. I to na dodatek z Nathanem Syksem. Nie mogę się jej doczekać. Zwlokłam się z łóżka o 8 rano, aby porządnie się przygotować. Poszłam wczoraj specjalnie wcześniej spać.

Stanęłam przed otwartą szafą i nie wiedziałam co wybrać.

- Mamo – Wrzasnęłam na cały głos. Wiedziałam że już nie śpi. Budzi się zawsze o 7 lub wcześniej.

W tym samym czasie dostałam sms’a od Natha.

Bądź gotowa na 12 :* Ubierz się wygodnie!!! :D

Zdziwiłam się. Jak to mam wygodnie się ubrać? To co ja mam na siebie założyć ?!

- Co chciałaś kochanie – Zapytała moja mama w progu.

- Pomóż wybrać mi coś, w czym mogę iść na randkę – Poprosiłam ją.

- No dobrze, a myślałaś już o czymś – Dopytywała się.

- Nie mogę się na nic się zdecydować – Marudziłam.

Po pół godzinie miałam skompletowany strój (bez marynarki). Z ubraniami poszłam do łazienki. Po załatwieniu człowieczych spraw i wzięciu prysznica, ubrałam się i zajęłam się włosami.

A tutaj znowu miałam dylemat. W końcu zdecydowałam się na kłosa narzuconego na ramię. Z makijażem poszło mi łatwiej. Wyszło na to że kiedy wyszłam byłą już 11. Zobaczyłam się w wielkim lustrze które stało u mnie w pokoju. Byłam całkowicie zadowolona z efektów.

Zeszłam na dół cała w skowronkach. Kiedy weszłam do kuchni, od razu zaburczało mi w brzuchu, czując jajecznicę.

- A co ty taka wesoła dzisiaj – Zapytał mój tata.

- Bo wychodzę dziś na randkę – Uśmiechnęłam się promiennie.

- A znam tego chłopca Anabell – Zadał pytanie unosząc brew.

- Z tym Nathanem wychodzi, Nicolas – Odpowiedziała mu mama.

- No to baw się dobrze kochanie – Dał mi całusa w policzek i wyszedł do pracy.

Dostałam śniadanie i szybko je zjadłam. Po zjedzonym posiłku włożyła talerz do zmywarki i zajęłam się rozmową z rodzicielką. Przerwał nam dzwonek do drzwi. Założyłam tylko buty i dawno zabraną Alyson czarną, skurzaną kurtę i wyszłam.

- Wow… - Powiedział tylko  Nathan na mój widok. W ręku trzymał bukiet Pelargonii. – To dla ciebie – Podał mi go z uśmiechem.

- Dziękuję. Skąd wiedziałeś, że to jedne z moich ulubionych – Zapytałam.

- Skrzaty mi powiedziały – Wyszczerzył się. – Wyglądasz pięknie – Powiedział mi. Zarumieniłam się tylko na jego komplement. – I ślicznie się rumienisz – Zaśmiał się.

- Dziękuję – Przez to, że tak mówi stałam się bardziej nieśmiała. Spuściłam głowę na dół, tak że zjechały mi włosy na twarz.

- Poczekaj chwilę, wstawię tylko kwiaty do wody – Stwierdziłam i z powrotem weszłam do domu. Wzięłam jakiś wazon i wlałam do niego cieczy i wsadziłam bukiet. Postawiłam to na stole i ruszyłam w stronę dworu.

- To idziemy – Zapytał jak wyszłam.

- Jasne – Uśmiechnęłam się do niego.

Szliśmy około 30 minut. Nie poznawałam okolicy gdzie mnie zaprowadził.

- Gdzie my jesteśmy – Spytałam ciekawa.

- Niedaleko naszego celu – Odpowiedział tajemniczo.

Po pięciu minutach staliśmy pod jakąś kamienicą. Weszliśmy do środka i okazał się, że to kręgielnia.

- Nath – Spuściłam wzrok na moje buty.

- Tak – zapytał odwrócony do mnie.

- Ja nie umiem grać – Przyznałam się.

- To nic nauczę cię – Zaśmiał się.

- Naprawdę? Zawsze chciałam zagrać ale nie wiedziałam gdzie jest jakakolwiek kręgielnia – Popatrzyłam na niego z nadzieją w oczach.

- Oczywiście – Uśmiechnął się do mnie. – Jaki masz rozmiar buta – Spytał kiedy podeszliśmy do lady.

- 37 – Podałam mu numer.

- Masz to twoje, a tam jest nasz tor – Pokazał na ostatni.

Podeszliśmy do swojego miejsca i założyliśmy obuwie. Zaczęła się gra. Szło mi fatalnie ale Nathan mi pomagał. Na szczęście szybko załapałam o co w tym chodzi i wymiatałam na torze.

Graliśmy tak dopóki ręce nas nie bolały. Wyszliśmy z kamienicy i nie wiedziałam co robić. Nie chciałam się jeszcze z nim rozstawać.

- Wiesz co, może poszlibyśmy do mnie i do domu, posiedziałabyś nami, a my nie musimy się rozchodzić – Zaproponował z jakimś błyskiem w oku.

- Jasne – Ucieszyłam się. Chciałam zobaczyć ich dom.

Ruszyliśmy w tym samym kierunku co przyszliśmy ale szliśmy innymi uliczkami. Przez całą drogę trzymaliśmy się za ręce i rozmawialiśmy.

Witam w tę jakże długą sobotę :) Od 10 do 18 siedziałam w kościele i miałam nauki do bierzmowania. Jedynym pocieszeniem w tym było, że nie siedziałam tam jednak od tej 9 do 20. Później zajęłam się pisaniem rozdziału którego miałam tylko początek i dopiero skończyłam. Jestem po prostu padnięta. Niestety zauważyłam też że coraz mniej osób czyta to opowiadanie. Nie jestem pewna czy kontynuować to. Proszę, jeśli ktoś czyta czy może pozostawić po sobie ślad w postaci komentarza??? I chyba od następnego rozdziału będę dodawać następne dopiero kiedy będą przynajmniej 2 komentarze. Ale to zobaczy się po tym rozdziale.

Pozdrawiam wszystkich :* 

Rozdział 16

~~~ Alyson ~~~

Graliśmy tak do około 3 nad ranem. Jak skończyliśmy wszyscy byli wstawieni, nasz barek opróżniony 75% i byliśmy baaardzo rozweseleni. Byłam tylko jedynym wyjątkiem, mimo że piłam tyle co oni.

- Dobra chłopaki, trzeba się zbierać – Oznajmił Max.

- Co? Jeszcze nie – Ubolewał Jay.

- Tak, bo trzeba się wyspać, a nasz BabyNath ma randkę – Wyszczerzył się łysolek.

- No dobra – Posmutniał przez to loczek.

- A właśnie, Nathan możemy porozmawiać – Zapytałam chłopaka.

- Jasne – Odparł.

- To chodź do kuchni – Pokierowałam go.

- O co chodzi – Spytał ciekawy, rozglądają się dookoła.

- Jeśli skrzywdzisz Anę i będzie ona płakała, będziesz miał do czynienia ze  mną – Zagroziłam mu.

- Spokojnie, lubię ją i podoba mi się, więc moim zamiarem nie jest zranienie jej – Bronił się.

- Ale mimo wszystko, pamiętaj o tym, bo ja ci tego nie popuszczę jeśli coś jej zrobisz – Uprzedziłam go.

- Dobrze, zapamiętam – Podniósł dłonie  w geście poddania. – A tak przy okazji, jakie kwiaty ona lubi – Spytał.

- No i świetnie, a lubi ona Alstromerie – Wzruszyłam ramionami.

- Że co – Zapytał chłopak.

- Dobra, to kup jej Pelargonie – Stwierdziłam.

Ruszyłam w stronę wyjścia z pomieszczenia i skierowałam się do chłopaków. Szatyn szedł za mną. Doszliśmy do nich, a jak tak podchodziłam to Jay przyglądał się nam.

- No to cześć, do zobaczenia kiedyś tam – Zwróciłam się do nich.

- Pa – Krzyknęli chórem. Pomachali jeszcze dłońmi i zamknęli drzwi.

- Jejku, przez nich nie chce mi się wcale spać – Marudziłam.

- To idź spać – Zaśmiał się Zack.

- Bardzo śmieszne, naprawdę – Stwierdziłam z ironią.

- Radzę ci iść spać Zack bo masz jutro… a nie sorki, dzisiaj dyżur w warsztacie – Poradził Jason bratu.

- To jak ja mam się wyspać skoro jest po 3, a o 8 muszę wstać – Żalił się nam.

- Nie da rady, będziesz zombie – Powiedziałam zgodnie z prawdą. – A ja pójdę pooglądać sobie coś nudnego – Przeszłam do salonu i usiadłam na kanapie. Włączyłam byle jaki program i oglądałam. Nie wiem ile tak siedziałam, ale w końcu zasnęłam.

~~~ Jay ~~~

Gdy wyszliśmy z mieszkania rodzeństwa był istny chaos. Czekając na windę przepychaliśmy się i krzyczeliśmy. Najprawdopodobniej pobudziliśmy sąsiadów, którzy się wściekli. Jak się tak rozglądałem to widziałem jeszcze troje drzwi oprócz tych Blake’ów.

W końcu winda nadjechała i ledwo się w niej mieściliśmy zjeżdżając na dół. Mieli tutaj strasznie ją małą.

Byliśmy tutaj na piechotę, bo planowaliśmy się upić i to mocno. Jak szliśmy nie mogłem zapomnieć oczu Alyson zaraz po pocałunku. Były koloru lasu iglastego. Ciemnego i tajemniczego.

Jak tak pomyśleć, dziewczyna też jest bardzo skryta. Widać, że nam jeszcze nie ufa. Ma swoje sekrety których nie chce zdradzić. Nie mogę jej przejrzeć. Zawsze zaskakuje mnie swoim zachowaniem.

Na przykład jej późniejsza reakcja na zadanie zadane mi prze Jasona. Nigdy bym się nie spodziewał że do mnie podejdzie i jeszcze ten jej uśmiech.

- Hej, loczek co o tym myślisz – Usłyszałem nagle Toma.

- O czym – Spytałem głupio.

- Czy ty w ogóle nas słuchasz – Oburzył się Max.

- Sorry chłopaki, zamyśliłem się – Wytłumaczyłem.

- A o czym tak myślałeś – Zainteresował się Siva.

- Chyba powinieneś się spytać o kim – Zaśmiał się Nath.

- Nie ważne, to nie wasza sprawa – Próbowałem ich spławić.

- Oj no weź, powiedz. Bo pomyślę sobie coś najgorszego – Zagroził Tommi.

- A, idź mi – Machnąłem na niego ręką.

- Dobra marudo, co myślisz oby zaprosić jutro do nas Anę i Lis – Zaproponował mulat.

- Jasne, czemu nie. Tylko jak z nimi się skontaktujecie – Zapytałem ciekawy skoro nie dawały nam sowich numerów.

- Nath jutro spotyka się z Anabell, więc ją po prostu weźmie do nas, a jeśli chodzi o Alyson to możemy po nią podjechać albo sam po nią przyjedziesz – Zaproponował Nath, machają śmiesznie brwiami.

- Jak chcecie – Powiedziałem obojętnie. W duchu jednak liczyłem na chwilę samotności z rudą.

- No to ustalone, jedziesz po nią sam – Wykrzyknął łysolek.

- Wiecie co, to może zaprosicie też dziewczyny – Zaproponowałem.

- Świetny pomysł, zaraz zadzwonię do Niny – Zgodził się Max.

- Nie sądzisz że jest trochę za wcześnie – Uświadomiłem mu.

- A która jest – Zapytał. Wyjąłem telefon aby sprawdzić.

- Jest za 20 minut 4 nad ranem – Odpowiedziałem.

Zauważyłem, że byliśmy już pod domem więc wyjąłem klucze i otworzyłem drzwi. Dzięki temu spacerowi trochę wytrzeźwiałem i zrobiłem się senny.

- Dobranoc chłopaki, ja idę spać – Powiedziałem po wejściu.

Zdjąłem kurtkę i buty i skierowałem kroki do sypialni. Nie miałem już siły na nic więc rozebrałem się do bokserek i walnąłem na kochane łóżko. Moją ostatnią myślą przed zaśnięciem była Alyson. Po krótkiej chwili spałem w najlepsze.

Przepraszam, że dodaje dopiero teraz ale w weekend miałam strasznie dużo pracy domowej, a od poniedziałku użalam się nad sobą. Niestety na początku tygodnia przyszły ostanie wyniki testów które mi robili w szpitalu i okazało się, że... jestem uczulona na salicylany, które znajdują się w praktycznie całej podstawowej żywności. Jeśli chodzi o rozdział, to zupełnie mi się nie podoba. Jakiś taki nudny mi wyszedł. Następny pojawi się w weekend ale nie obiecuję, że w sobotę bo od 9 do 20 siedzę w kościele i mam przygotowania do bierzmowania. 

Pozdrawiam i do następnego :*

Rozdział 15

~~~ Jay ~~~

Jestem ciekawy, co wymyśli Jason. Jeśli jest tak samo wspaniałomyślny jak siostra, to mam przerąbane, ale mówi się trudno, jakoś to przeżyje.

- Dobra. Pocałuj Alyson, z języczkiem, przynajmniej 30 sekund – Powiedział.

Skierowałem spojrzenie na rudą, ale ona zbijała wzrokiem swojego brata. On tylko uśmiechnął się do niej wrednie, na co zmrużyła wrogo oczy.

- Gorzko, gorzko… - Zaczęli krzyczeć chłopaki.

Ja nadal na nią patrzyłem, aż w końcu spojrzała na mnie. Teraz w jej oczach tańczyły wesołe ogniki. Ona ma jakiś plan.

- To co, misiu, bierzemy się do roboty – Zapytała podchodząc do mnie na czworaka.

Uśmiechnąłem się na jej grę. Chciała zdenerwować bliźniaka, tym co się wydarzy. Jak była przede mną, usiadła i patrzyła na mnie figlarnym wzrokiem. Przybliżyliśmy twarze do siebie tak, że stykaliśmy się nosami. I w końcu nasze usta złączyły się.

To było jak fajerwerki. Coś wręcz oszałamiającego. Jej usta smakowały piwem zmieszanym ze smakiem jej ust. Jak dla mnie, jest to zabójcza mieszanka.

Pogłębiliśmy pocałunek i nic innego teraz się nie liczyło. Wstaliśmy nie odrywając od siebie ust i przylgnęliśmy do siebie. Nasze ciała jakby były stworzone dla siebie, ułożyły się tak, że nigdzie nie znajdziesz szpary. Doskonale wpasowały się w sobie, każde wgłębienie i wypukłość dopasowały się idealnie.

~~~ Alyson ~~~

Na początku po prostu chciałam wkurzyć Jasona. Ale jak już doszło do pocałunku wszystko się zmieniło. Jeszcze nigdy czegoś takiego nie przeżyłam. Smakował jak mój własny afrodyzjak, pomieszany z piwem.

Po wstaniu przylgnęłam do niego. Czułam go każdą cząsteczką mojego ciała. Było mi coraz cieplej. Nic innego się nie liczyło tylko jego usta na moich.

W tle słyszałam jak chłopaki próbowali zwrócić naszą uwagę ale zignorowaliśmy ich. Po jakimś czasie musieliśmy oderwać się od siebie, ponieważ zabrakło nam powietrza. Oddychaliśmy ciężko i patrzyliśmy sobie w oczy. Widziałam w nich podniecenie i jakieś uczucie którego nie mogłam zidentyfikować.

- No wreszcie się od siebie oderwaliście, już myślałem, że będę musiał odciągać was od siebie siłą – Skrzywił się Zack.

Zorientowałam się, że nadal jestem przytulona do Jaya więc szybko odsunęłam się od niego i usiadłam z powrotem na swoim miejscu.

- Nie bój się o to, przecież mnie znasz – Stwierdziłam z ironią.

- Aż za dobrze Alyson i w tym jest problem – Westchnął brat.

- To co, gramy dalej – Rzucił Tom.

- Jasne – Wzruszył ramionami Jay. Ja tylko pokiwałam głową.

Chłopak usiadł z nami i zakręcił. Mój pech chciał, że wypadło teraz na mnie. Spojrzałam na niego, a na jego twarzy było wypisane pytanie.

- Pytanie – Nie chcę ryzykować przy nim zadaniem. Szczególnie po tym, co się stało chwilę wcześniej.

~~~ Jay ~~~

Nie chciałem za bardzo naciskać na nią z pytaniem, które wpadło mi jako pierwsze do głowy. „ Co czułaś podczas pocałunku?” Ale widzę, że czuje się trochę nieswojo po tym. Tylko nie wiem czemu.

- Którego z nas najbardziej lubisz – Zamiast tego zapytałem. Ona położyła palec na brodzie w teatralnym geście.

- No nie wiem, nie wiem Jay… - Powiedziała. – Chyba Toma, jest słodki – Stwierdziła i uśmiechnęła się do mnie słodko.

~~~ Alyson ~~~

- Słońce ty moje, jak ja cię kocham. Wiedziałem że to mnie wybierzesz. Jestem w końcu najprzystojniejszy, najzabawniejszy, najmądrzejszy i najlepszy z nas wszystkich – Wyszczerzył się brunet.

- Zapomniałeś o najskromniejszy Tomuś – Śmiałam się.

- Prawda, dziękuję, że mi przypomniałaś – Przytulił mnie.

- Jason, Zack mamy nowego brata. Mogę go zatrzymać – Zapytałam.

- Oczywiście Alyson, tylko wyprowadzaj go i nie zapominaj go karmić – Powiedział bliźniak ojcowskim tonem.

- Oczywiście, dziękuję – Krzyknęłam jak mała dziewczynka.

Wszyscy śmiali się z naszej scenki. Jeszcze przez chwilę zostawałam poważna, ale nie wytrzymałam. Wszyscy śmialiśmy się, a mnie bolał już nawet brzuch. Położyłam się na podłodze i trzymałam ręce na wysokości żołądka. To wszystko trwało kilka minut. Jak już się uspokoiłam, z powrotem usiadłam.

- A tak na serio to kogo – Dopytywał się Jay.

- Nie wiem, nie znam was na tyle dobrze aby ci powiedzieć – Stwierdziłam.

Nie jestem ufna, ale ci chłopcy jakoś po jednym dniu znajomości przekonywali mnie do siebie.

- A więc mnie nie lubisz – Zrobił podkówkę z ust Tom.

- Oczywiście, że cię lubię, ale po prostu chcę was lepiej poznać zanim coś takiego postanowię – Stwierdziłam. – A poza tym ciebie i twojego humoru nie da się nie lubić – Uśmiechnęłam się do niego.

- Ow, jak miło – Wyszczerzył się Tommi.

- Wiem, ale nie przyzwyczajaj się, zazwyczaj nie jestem taka – Powiedziałam i uśmiechnęłam się wrednie.

- Ty, wredna? Jakoś nie mogę sobie tego wyobrazić – Rzucił Max.

- Uwierz mi brachu. Ta dziewczyna to diabeł i do tego jeszcze kobieta, a to jest niebezpieczna mieszanka – Rzekł Jason.

- Ej no, gramy dalej – Spytał Nath.

- Jasne – Krzyknął Zack.

Uf, dałam radę to dzisiaj skończyć. Nie miałam jakoś czasu usiąść i napisać tego wcześniej. Dzisiaj już i tak nie myślę z powodu konkursu matematycznego w szkole. Mam wszystkiego dość i jutro muszę się porządnie wyspać, bo przez cały tydzień nie mogłam. Mam nadzieję że wam to się spodoba, tak jak mi się nie podoba. 

Pozdrawiam :*